Plaka to historyczna dzielnica Aten, która skupiona jest wokół północnych i wschodnich stoków Akropolu. Jej zabudowa to labiryntowe, często kręte ulice, a dominującą architekturą jest neoklasycyzm. Powstała na obszarach mieszkalnych starożytnego miasta Ateny, miasta Peryklesa, jak mówiono kiedyś – w „sąsiedztwie Bogów”.
Rokrocznie dzielnicę tą odwiedzają setki tysięcy turystów. Większość ulic jest zamknięta dla ruchu samochodowego. Można tu spotkać ulicznych muzyków, sprzedawców kwiatów, ręcznie robionych bransoletek, rzesze ulicznych artystów.
Jest pełna restauracji, kawiarni, sklepów turystycznych z pamiątkami, ubraniami, biżuterią etc. Pomimo, że jest dość skomercjalizowana, to nadal niewątpliwie jest najładniejszą z ateńskich dzielnic. Uważnie szukając nadal można znaleźć tu oryginalne przepisy kuchni greckiej, czy ręcznie robione bibeloty, które później będą cudownym wspomnieniem wakacji w Atenach.
W obrębie Plaki znajduje się również muzea i kościoły. Są to:
A także Pomnik Lizykratesa, którego z pewnością miniecie podczas swojej wędrówki.
Na szczególną uwagę zasługuje część Plaki zwana Anafiotika. Według nas jest to miejsce do którego musicie dotrzeć za wszelką cenę!. Mieliśmy szczęście, że penetrując ją, po drodze napotkaliśmy zaledwie kilka osób, a odwiedziliśmy ją dwukrotnie, by rozkoszować się nią i za dnia i w trakcie zachodu słońca.
Anafiotika leży ponad Plaką, na samych zboczach Akropolu. Jej nazwa pochodzi od jej pierwszych mieszkańców, którymi byli wykwalifikowani kamieniarze. Przybyli tu z wyspy Anafi oraz Naxos. Było to w połowie XIX wieku, a ich głównym zadaniem było zbudować pałac króla Ottona. Przedtem, w czasach starożytnej Grecji, na stokach Akropolu nie wznoszono budynków mieszkalnych. Według wyroczni delfickiej utrzymywano, że jest to teren uświęcony, tak jak cały Akropol.
Dlaczego ta część jest taka piękna? Bo jest to skupisko malutkich, kubicznego kształtu domów z bielonymi ścianami, murkami i schodami. Zdobią je kolorowe okiennice i malusieńkie ogródki, które często tworzą tylko różnorodne rośliny posadzone w donicach. Postrzegana jest ta część jako enklawa cykladzkiej wyspy w sercu wielkiego miasta. Uliczki do nich są bardzo wąskie i kręte, a wiele z nich jest „ślepych”, prowadzących bezpośrednio do czyjegoś domu. Na szczycie nad nimi rozciąga się dość długi „deptak” z niesamowitym widokiem na dachy Plaki i Aten.
Pomnik Lizykratesa
Pomnik Lizykratesa jest najlepiej zachowanym zabytkiem „chóralnym” w Atenach. Częściowo przetrwał on dzięki integracji z klasztorem kapucynów, który został tu zbudowany w XVII wieku (dokładnie w 1669 roku). Mnisi używali go wtedy jako biblioteki.
Co to jest Pomnik Lizykratesa?
W czasach starożytnych, w Teatrze Dionizosa, co roku organizowane były konkursy, podczas których rozgrywane były różnego rodzaju spektakle teatralne. Każdy z tych spektakli sponsorowany był przez tzw. choregoi, czyli zamożnego mecenasa sztuki.
To przedstawienie, które wygrywało, otrzymywało nagrodę w postaci brązowego statywu, trofeum. Później według zwyczaju umieszczano je na specjalnym pomniku – takim właśnie jak ten. Monument nosi imię Lizykratesa – choregoi, którego spektakl wygrał. W czasach starożytnych stało ich dużo więcej, w tak dobrym stanie przetrwał tylko ten jeden.
Mierzy on ponad 9 metrów wysokości. Na cokole stoi thylos, okrągła konstrukcja z korynckimi kolumnami, pokryta marmurowym dachem. Fryz (tuż pod dachem), przedstawia sceny ze zwycięskiego spektaklu. Jest to Dionizos, który pokonuje piratów tyrreńskich zamieniając ich w delfiny.
