Megali Mitripoli, czyli Katedra Zwiastowania Matki Bożej stoi przy placu Mitropolis.
Budowę tego prawosławnego kościoła, która trwała 20 lat, rozpoczęto w 1842 roku, więc jak na Ateny jest to stosunkowo nowa budowla. Jest świątynią katedralną arcybiskupa i jest największą spośród wszystkich ateńskich świątyń.
Ma 40 metrów długości, 20 szerokości i 24 metry wysokości. Początkowo jej budowę nadzorował Theophilus Hansen, hołdujący stylowi neoklasycystycznemu (jego projekt sięga do wysokości dolnych okien). Dalej kontynuował Dimitrios Zezos, całkowicie zmieniając założoną koncepcję. Później zmieniono go z resztą jeszcze raz, stąd można czasem usłyszeć dość obraźliwie stwierdzenia stojących przed nią turystów, że jest po prostu brzydka – jak ze wszystkim – kwestia gustu.
Powstała z materiału z rozebranych – uwaga! aż 72 starszych bizantyjskich świątyń. Co więcej, zostały one rozebrane właśnie w celu jej budowy.
Inicjatorem budowy, oraz tym, który osobiście wbudował kamień węgielny, był król Otton von Wittelsbach i królowa Amelia von Oldenburg. Miało to być miejsce przyszłych uroczystości koronacyjnych i pogrzebowych władców kraju.
Jest bazyliką trójnawową, z dwoma wieżami, którą u góry wieńczy piękna kopuła. Wewnątrz na uwagę zasługują wielobarwne freski stylizowane na dużo starsze, bizantyjskie. Po lewej stronie ikonostasu, w srebrnym sarkofagu, znajdują się relikwie św. Filotei. Święta ta została zamordowana w 1589 roku. Jest patronką greckich kobiet wykupionych z niewoli tureckich haremów. Dlatego często w tym miejscu można spotkać kobiety modlące się do niej z nabożną czcią.
W katerze znajduje się jeszcze relikwie św. Grzegorza V (1746-1821). Był on patriarchą Konstantynopola (trzykrotnie), a życie swoje zakończył poprzez powieszenie na bramie Stambułu z rozkazu sułtana Mehmeda II. Wszystko to pomimo, że kiedy wybuchło greckie powstanie, on je potępił określając jako bunt nie tylko przeciw sułtanowi, ale także przeciw woli Bożej. Następnie (po trzech dniach), jego ciało zostało wrzucone do Bosforu, z którego wyłowiła go grecka załoga rosyjskiego statku. Przez następne 50 lat pomimo braku formalnej kanonizacji, były wystawione dla kultu w greckiej cerkwi w Odessie, po czym przewieziono je do Grecji. W 1921 roku został tytułowany narodowym męczennikiem i został ogłoszony świętym.
Jest to katedra metropolitarna, czyli jest siedzibą arcybiskupa Aten i całej Grecji. Odbywają się tutaj wszystkie najważniejsze uroczystości kościelne oraz najbardziej okazałe ceremonie ślubne czy pogrzebowe z udziałem najważniejszych ludzi w kraju.
Na placu przed katedrą znajduje się pomnik arcybiskupa Damaskina (1890/91-1949). Był to grecki biskup, który był nie tylko zwierzchnikiem greckiego kościoła prawosławnego w latach 1941-1949, ale i regentem Grecji w latach 1944-1946 i premierem tego kraju w 1945 roku.
Kościół Panagia Gorgoepikoos
To malutki, dwunastowieczny kościółek, a w zasadzie kaplica, stojąca w bezpośrednim sąsiedztwie katedry. Mikri Mitropoli, czyli mała katedra, bo tak często się o niej mówi, uważna jest za najpiękniejszy kościółek w całych Atenach.
Pochodzi on z czasów bizantyjskich, z XII wieku. Powstał na miejscu starszej, pogańskiej świątyni z VII wieku, wzniesionej na polecenie cesarzowe Ejlejtyi (w mitologii greckiej Eileithyia była boginią porodu i połogu).
Zamiast z cegieł (jak to miało miejsce w większości bizantyjskich kościołów), ta została w całości zbudowana z marmuru. Z zewnątrz zdobią ją antyczne płaskorzeźby przedstawiające m.in.zwierzęta, postaci ze starożytności i z czasów bizantyjskich.
Świątynia ta ma dwoje patronów. Jest to Paanagia Gorgoepikoos (czyli Matka Boża) i Św. Eleuteriusz męczennik.
